Այսօր մի մարդու իմ անձնական մեքենայով գերեզմանատուն տարա․ Դժվար է հավատալ, բայց փոխեցի նրա ճակատագիրը․․․
Այսօր դուրս եկա խանութից, քայլում էի դեպի մեքենաս, երբ ճանապարհի կողքով քայլող մի տղամարդու նկատեցի:
Տարօրինակն այն էր, որ նրա ձեռքին կար ծաղկեփունջ, իսկ ինքը բարձր արտասվում էր:Մոտեցա նրան, հարց-րեցի՝ ուր է գնում, նա էլ պատասխանեց.
—Գերեզմանոց եմ գնում, ծաղիկներ պիտի տանեմ:
Առաջարկեցի նստել մեքե նաս, ասացի, որ այդ կող մով եմ գնալու: Տարա նրան, միմյանց հրաժեշտ տվեցինք, բայց ես որոշեցի սպասել: Անկեղծ ասած, այդ մարդու վիճակն ինձ անհան գստացրեց:Նա մոտեցավ մի գերեզ-մանաքարի և սկսեց խոսել.
—Մայրիկ, երբ երիտասարդ էի, քեզ խոստացել էի, որ քո բոլոր ծննդյան տարեդարձներին ծաղիկներ կնվիրեմ: Այսօր քո ծննդյան օրն է, ես կարծում էի, որ այս անգամ չեմ կատարի խոստումս, քանի որ որոշել էի ինքնասպան լինել:
Բայց մի աղջիկ հայտնվեց ճանապարհիս, այնքան բարի և մեծահոգի, նա ինձ քեզ մոտ բերեց:
Նա նկատեց ինձ, մայրիկ: Ասաց, որ Աստված ամեն ինչ տեսնում է, ամեն ինչ լավ կլինի:
Բայց ես չեմ կարողա-նում դադարել արտասվել, քանի որ…նրա անունը Անահիտ է…մայրիկ, նա քո անունն է կրում…դու փրկեցիր ինձ…
Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ
