Դեռ վաղ ժամանակներից մարդիկ կողմ չեն եղել մահացած մարդու մահճակալին քնելուն:
Հատկապես եթե հանգուցյալը երկար ժամանակ հիվանդ է եղել, ցավեր է ունեցել, ի վերջո նույն մահճակալի վրա մահացել է, ապա ավելի լավ է հրաժեշտ տալ նման ժառանգությանը:
էքստրասենսորիկայի հետ կապ ունեցող մարդիկ վստահեցնում են, որ ցանկալի է փոխարինել մահացածի մահճակալը:
Եթե նորը գնելու հնարավորություն չկա, ապա լավ կլինի մտերիմ մարդու մահճակալի մաքրման արարողություն կատարել: Այդ հարցում կօգնի եկեղեցուց բերված մոմը. պետք է վառել այն և բոլոր կողմերից շրջել մահճակալի կողքով, նաև մի քիչ օրհնված ջուր և աղ ցողել:
Եթե այս հարցով դիմեք բժիշկներին կամ գիտնականներին, նրանք սկեպտիկորեն կվերաբերվեն նմանատիպ գործողություններին և, հավանաբար, կասեն, որ մահացած մարդու մահճակալը կամ բազմոցը դեն գցելու կարիք չկա:
Նրանց միակ խորհուրդը կարող է լինել տվյալ կահույքի ախտահանումը: Հատկապես, եթե մարդը մահացել է ինֆեկցիոն հիվանդությունից կամ որևէ վիրուսից:
Հետաքրքիր է, որ եկեղեցին նույնպես կողմ չէ հարազատ մարդու մահճակալը տանը պահելուն: Այնքան էլ լավ չէ քնել մի բանի վրա, որտեղ դեմ առ դեմ հանդիպել են մահվան հետ:
Կարևոր է նաև այն փաստը, որ մահճակալը անդադար կհիշեցնի մտերիմ մարդու մասին: Սա կարևոր հոգեբանական կողմ է, որը ցանկալի է հաշվի առնել:
Մի խոսքով, ընտրությունը ձերն է: Յուրաքանչյուրն ինքն է որոշում, թե ինչպես վարվել:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց
