Biedny chłopiec postanawia pomóc ślepej starszej pani, która zgubiła portfel i nie ma pieniędzy na bilet autobusowy za 3 dolary.
Nie ma pojęcia, że jej syn odnajdzie go następnego ranka.
Blask księżyca wpadał przez okno chatki, delikatnie oświetlając pokój, a Oliver leżał w łóżku i czytał, gdy usłyszał głos swojej babci Agnes.
„Kolacja gotowa, Oliver,“ powiedziała. „Chodź, chłopcze!“
„Nie teraz, babciu!“ Oliver westchnął. „Byłem na szczycie!“
Oliver był zafascynowany, przewracając stronę swojej książki w słabym świetle lampki nocnej.
Nie chciał odkładać książki.
Mimo to zamknął książkę i poszedł na kolację.
Jeśli chodzi o książki, Oliver był prawdziwym molem książkowym.
Czytał je każdą noc przed kolacją, w autobusie do szkoły i zawsze, gdy mógł.
Jego rodzina i chatka, w której mieszkał, były małe.
Rodzina Olivera składała się z babci Agnes i jego młodszej siostry Eve.
Jego matka zmarła na raka wiele lat temu, a ojciec opuścił ich po tym.
Wszyscy trzymali się za ręce, powiedzieli krótką modlitwę i zaczęli jeść, gdy Oliver siedział przy stole.
Dyszał, opowiadając o powieści detektywistycznej, którą czytał, a następnie wytarł usta rękawem i kontynuował opowiadanie historii z całego serca.
Kiedy Agnes usłyszała, jak Oliver entuzjastycznie opowiada o książkach, które czytał, poczuła współczucie dla niego.
Byli biedni, i doskonale wiedziała, że pieniądze, które dawała mu na lunch, zamiast tego były wydawane na te książki.
Agnes była zraniona, ponieważ chłopiec kroił swoje jedzenie.
Agnes rozważała poszukiwanie innej pracy, aby Oliver nie musiał pomijać lunchu, ale Eve była młoda i potrzebowała kogoś, kto się nią zaopiekuje, a zdrowie Agnes nie było najlepsze.
Każdej nocy uśmiechała się z ciężkim sercem, gdy Oliver opowiadał historie, które przeczytał.
Żałowała, że nie jest lepszą babcią.
Po kolacji Oliver pomógł Agnes posprzątać stół, zanim wrócił do swoich książek i zasnął podczas czytania.
Oliver czytał swoją książkę w autobusie następnego dnia, gdy usłyszał hałas i spojrzał w górę.
Zauważył, że kierowca autobusu krzyczał na kobietę w grubych, czarnych okularach, gdy błagała go, by pozwolił jej przejechać autobusem.
„Lepsze, żebyś wysiadła, pani,“ powiedział kierowca płasko.
„Jestem zmęczony wymówkami ludzi, którzy nie chcą płacić za bilet!“
„Nie kłamię, synu,“ błagała. „Proszę pomóż mi! Ktoś w szpitalu zapłaci ci!“
„WYJDŹ!“ krzyknął kierowca, bez zainteresowania.
„Inni już próbowali. Nie trać mojego czasu.“ Wiedząc, że nie może przekonać kierowcy, starsza kobieta miała już wychodzić, przygotowując się na zimne wiatry miasta, gdy Oliver interweniował.
„Zapłacę za jej bilet, panie!“ zawołał. „Proszę mi towarzyszyć, pani.
Nie musisz wysiadać.“ Oliver pomógł ślepej starszej pani usiąść na siedzeniu obok siebie i zapłacił za jej bilet.
Zapytał ją, czy wszystko w porządku, gdy wrócił na swoje miejsce, a ona uśmiechnęła się.
„Dziękuję bardzo, dziecko,“ wyraziła swoją wdzięczność. „Masz słodki głos jak małe dziecko!“ „Jestem dużym chłopcem! Nie jestem dzieckiem!“
Oliver z dumą wykrzyknął. „Cześć, nazywam się Oliver.
Co się stało z twoją córką?“
„Nazywam się Mary,“ przedstawiła się. „Moja córka urodziła dziecko i muszę ją zobaczyć. Oliver, doceniam twoją pomoc dzisiaj.“
„Nie ma sprawy, Mary,“ powiedział Oliver, choć było to dla niego problemem.
Oszczędzał pieniądze, które wydał na bilet starszej pani, aby kupić następną książkę w serii, którą czytał.
Ale nie widział Mary w żadnym niebezpieczeństwie.
„Gdzie idziesz, Oliver?“ zapytała nagle.
Oliver powiedział jej, że zmierza do szkoły, i rozmawiali krótko, zanim Oliver wysiadł na swojej przystanku.
Oliver lubił Mary. Przypominała mu Agnes.
Słuchała go z tym samym cierpliwym zainteresowaniem, co Agnes, gdy mówił o swojej miłości do książek.
„Powiem babci o niej.
Byłaby dumna z tego, co osiągnąłem!
„Pomyslał, idąc do szkoły.
I zrobił dokładnie to. Zamiast rozmawiać o swoich książkach tej nocy, Oliver opowiedział o Mary i miłym geście, który dla niej uczynił.
„Dobra robota, Oliver,“ powiedziała Agnes. „Jak miło z twojej strony, kochanie!“
Oliver nie miał pojęcia, że tej nocy spotka syna Mary następnego ranka.
Dlatego był zaskoczony, gdy następnego dnia na progu jego domu pojawił się wysoki mężczyzna.
„Czy jesteś Oliver?“ zapytał mężczyzna.
„Tak, to ja,“ odpowiedział Oliver, gdy Eve i Agnes podeszły do drzwi.
„W czym możemy ci pomóc, synu?“ zapytała Agnes.
„Czy kiedykolwiek spotkałeś Olivera?“ Mężczyzna się uśmiechnął.
„Na imię mi Jake. Chciałem podziękować Oliverowi za pomoc mojej mamie wczoraj. Uzyskałem wasz adres, pytając przy przystanku autobusowym blisko waszego domu.
Mam coś dla Olivera…“ Mężczyzna odjechał, a potem wrócił z pudełkiem pełnym książek!
Kiedy Oliver zobaczył książki, wykrzyknął: „Nie ma mowy!“
„Czy Mary powiedziała ci, że lubię czytać?“ Jake skinął głową.
„Tak, powiedziała, i mam nadzieję, że twoja niespodzianka była udana!“
„Och, synu,“ wykrzyknęła Agnes. „To musiało kosztować więcej niż Oliver. Po prostu nie możemy przyjąć wszystkiego.“
„Tak, Jake,“ odpowiedział smutno Oliver. „Nie można kupić tylu książek za 3 dolary!“
„Możesz zatrzymać je wszystkie, Oliver,“ powiedział Jake.
„Nie wiem, ile z historii Olivera usłyszałaś, proszę pani,“ kontynuował, patrząc na Agnes, „ale moja mama nie mogła odwiedzić mojej siostry odkąd była w ciąży.“
Więc podróż wczoraj była kluczowa dla niej, i mogła się zdarzyć tylko dzięki Oliverowi.
Więc daj mi szansę. Proszę. Jestem zdecydowany.“
W końcu Jake przekonał Agnes, by przyjęła książki, co oznaczało wiele dla Olivera!
„Mary jest fantastyczna! Powiedz jej, że bardzo podobały mi się książki, Jake!
„Mały chłopiec zawołał. „Powiem jej, przyjacielu!“ Jake zawołał, uśmiechając się.
„Będzie jej miło to usłyszeć.“
Po tym, Jake napił się pysznej herbaty malinowej z ciasteczkami, które Agnes upiekła, i pomógł rodzinie w naprawach domu i dostawach elektryczności, zauważając ich trudności.
Oczywiście, Agnes protestowała, ale Jake ją przekonał i znów pomógł.
