Colin i jego żona Alice myśleli, że osiągnęli sukces, gdy oboje znaleźli pracę u pana Taylora, właściciela średniej wielkości firmy.
Dla nich była to tymczasowa odskocznia, sposób na wsparcie swoich marzeń—Colin miał nadzieję założyć własną firmę budowlaną, a Alice pragnęła mieć więcej odpowiedzialności niż rola asystentki.
Jednak ich słodka umowa szybko się pogorszyła, po tym jak jeden błąd w pracy doprowadził do upokorzenia Alice i walki Colina o zemstę.
Nigdy nie wyobrażałem sobie, że praca jako osobisty kierowca dla właściciela firmy będzie moją drogą zawodową.
Moim prawdziwym celem było prowadzenie własnej firmy budowlanej, ale zawirowania życiowe doprowadziły mnie tutaj.
Mimo to, była jedna korzyść—mogłem pracować u boku mojej żony, Alice.
Zdobyła pracę jako osobista asystentka pana Taylora i przekonała go, by zatrudnił mnie jako jego kierowcę.
„Na razie to niezła praca,” zapewniła mnie Alice pewnego wieczoru, gdy gotowaliśmy kolację. „Płaca jest dobra, a my możemy skupić się na naszych długoterminowych celach.
Nie zostaniemy tu na zawsze.”
Kiwnąłem głową, ale w głębi duszy nie mogłem pozbyć się uczucia, że zbyt się wygodnie rozsiadłem w roli tak odległej od moich marzeń.
Nasz szef, pan Taylor, był człowiekiem kontrolującym—elegancki w swoich drogich garniturach i zawsze przyklejony do telefonu.
Miał postawę kogoś, kto wierzył, że jest mądrzejszy od wszystkich w pokoju, ale jego potrzeba mikrozarządzania czyniła środowisko pracy dusznym.
Alice, która pracowała blisko z nim, czuła presję.
Ostatnio przygotowywał się do wielkiej transakcji biznesowej, która mogła wynieść jego firmę na wyższy poziom.
„Alice, jesteś zestresowana,” powiedziałem jej pewnego wieczoru, gdy wróciła do domu, masując skronie.
„Każe mi biegać w koło, przygotowując się do tej prezentacji,” powiedziała z wymuszonym uśmiechem. „Ale dam sobie radę.”
Nadszedł dzień, w którym Alice otrzymała kluczowe zadanie—prezentację nowej umowy dla grupy potencjalnych inwestorów. Pan Taylor ufał, że uda jej się sfinalizować transakcję.
„Dasz radę, Alice,” powiedział pewnie.
„Wszystko tkwi w prezentacji. Pokaż im umowę, uśmiechnij się i przekonaj ich do podpisania. To proste.”
Alice promieniała dumą, chętna, by udowodnić swoją wartość, przekraczającą bycie zwykłą asystentką.
Jednak gdy wróciła do domu tamtego wieczoru, jej twarz była blada, a pewność siebie zniknęła.
„Spotkanie nie poszło dobrze,” przyznała szeptem.
„Wszyscy inwestorzy się wycofali. Wszyscy.”
„Co się stało?” zapytałem, czując w brzuchu ciężar niepokoju.
Wyjaśniła, jak pan Taylor nalegał na absurdalne warunki umowy—klauzule wymagające milionowych kar, gdyby inwestorzy zrezygnowali.
„Ostrzegałam go, że się na to nie zgodzą, ale nie chciał słuchać,” powiedziała, z głosem pełnym łez.
Wiedziałem, co się stanie. Pan Taylor nigdy nie brał odpowiedzialności za swoje błędy, a jak się okazało, następnego dnia w biurze zwołał spotkanie, które zmieniło wszystko.
Przyszedłem, żeby poinformować go, że zabiorę jego samochód na serwis, gdy zauważyłem, że wszyscy zostali wezwani do głównej sali.
Zawahałem się, nie wiedząc, czy zostać, ale wtedy zobaczyłem Alice stojącą w kącie, z bladą twarzą.
Pan Taylor przeszedł do przodu sali, jego głos niósł się echem.
„Wszyscy, spójrzcie na Alice. Przyjrzyjcie się dobrze i długo.”
Sala zamarła w ciszy. Alice nerwowo się poruszyła, jej twarz poczerwieniała.
„Tak wygląda porażka!” zagrzmiał.
„To ona własnoręcznie odstraszyła naszych nowych partnerów.
Spójrzcie na nią—jest skulona jak strach na wróble! To jest właśnie to, co oznacza błędna decyzja przy zatrudnianiu.”
Czułem, jak krew zaczyna we mnie wrzeć.
Nie mogłem stać z boku i pozwolić mu upokorzyć Alice w ten sposób. Zanim się zorientowałem, przepychałem się przez tłum.
„Dość!” krzyknąłem.
Pan Taylor się odwrócił, mrużąc oczy.
„O, oto rycerz na białym koniu,” zakpił. „Przyszedłeś bronić swojej żoneczki?”
Wyprostowałem się, nie zamierzając ustąpić.
„To ty zawiodłeś, nie Alice.
To nie jej wina, że wymyśliłeś te absurdalne wymagania w umowie.”
Twarz pana Taylora wykrzywiła się z gniewu. „Myślisz, że wiesz lepiej ode mnie? Jesteś tylko kierowcą.”
„A ty jesteś tyranem,” odpowiedziałem. „Nie możesz tak traktować ludzi.”
Napięcie w sali było namacalne, gdy wszyscy przyglądali się, wstrzymując oddech. Pan Taylor wskazał na nas palcem.
„Oboje jesteście zwolnieni. Wynocha.”
Alice zaniemówiła, ale ja wziąłem ją za rękę.
„Chodźmy,” powiedziałem, prowadząc ją na zewnątrz. Drzwi zatrzasnęły się za nami z hukiem.
„Przepraszam,” wyszeptała Alice, gdy byliśmy już na zewnątrz.
„Nie chciałam, żebyś stracił pracę przez mnie.”
„To nie twoja wina,” uspokoiłem ją.
„Znajdziemy rozwiązanie. Ale tego tak nie zostawię.”
Tamtego wieczoru zdecydowałem, że wystarczy.
Wiedziałem, dokąd zmierzał pan Taylor—miał kolejne spotkanie tego wieczoru.
Tym razem nie zamierzałem siedzieć bezczynnie, pozwalając mu uciec od odpowiedzialności.
Zdeterminowany, pojechałem do hotelu, gdzie wiedziałem, że spotka się z kilkoma ważnymi osobami.
Gdy przyjechałem, zauważyłem luksusowy samochód pana Taylora zaparkowany na zewnątrz.
Serce waliło mi w piersi, gdy wszedłem do restauracji, gdzie zobaczyłem go siedzącego przy odosobnionym stoliku.
Ale nie był z inwestorami—był z kobietą.
Siedzieli zbyt blisko siebie, a jego ręka spoczywała na jej kolanie.
Coś zaskoczyło. Wyciągnąłem telefon, zrobiłem kilka zdjęć i niezauważony opuściłem restaurację.
Z dowodami w ręku pojechałem prosto do domu pana Taylora i zapukałem do drzwi.
Jego żona, pani Taylor, otworzyła mi z ciepłym uśmiechem.
„Colin, co cię tu sprowadza?” zapytała.
„Muszę ci coś pokazać,” powiedziałem, podając jej telefon.
Jej twarz zbladła, gdy spojrzała na zdjęcia.
„To… mój mąż?” wyszeptała, z niedowierzaniem i złością w głosie.
„Przykro mi, ale pomyślałem, że powinnaś o tym wiedzieć.”
Po wysłuchaniu całej historii, jak Alice i ja zostaliśmy zwolnieni, twarz pani Taylor stężała. „Nie martw się, Colin.
To firma mojego ojca, a w naszym kontrakcie małżeńskim jest klauzula, która przenosi firmę na mnie w przypadku zdrady. Zajmę się tym.”
Tydzień później, Alice
i ja wróciliśmy na swoje stanowiska—tym razem pracując bezpośrednio dla pani Taylor.
Otrzymaliśmy podwyżki i odszkodowanie za wszystko, co przeszliśmy.
Gdy podzieliłem się tą wiadomością z Alice, nie mogłem powstrzymać uśmiechu.
Pozbyliśmy się tyrana, a po raz pierwszy od dawna, wszystko wydawało się możliwe.
Może teraz w końcu mogłem zacząć realizować swoje marzenie o prowadzeniu firmy budowlanej.