Bogaty biznesmen, Caleb, odkrywa ze zdumieniem, że sprzątaczka w jego biurze łudząco przypomina jego matkę, którą uważano za zmarłą 28 lat temu.
Po tym, jak test DNA potwierdza, że to jego biologiczna matka, Caleb postanawia dowiedzieć się prawdy od ojca, który ukrył przed nim, że jego matka nie umarła.
Był to nerwowy poniedziałkowy poranek.
Caleb, mający 29 lat, siedział w swoim biurze, analizując raport roczny firmy na laptopie.
Nagle do środka weszła sprzątaczka, prawdopodobnie pod koniec pięćdziesiątki, niosąc środki czystości.
– „Przepraszam, proszę pana… Bardzo przepraszam… Nie chciałam przeszkadzać.
Za pięć minut umyję podłogę,” powiedziała, a Caleb, podnosząc wzrok, przeżył szok życia.
Kobieta stojąca przed nim wyglądała łudząco podobnie do jego matki, która zmarła 28 lat temu…
– „Boże… to niewiarygodne,” wymamrotał oszołomiony Caleb.
„W porządku… proszę wejść,” kontynuował, śledząc ją wzrokiem, gdy przechodziła przez biuro.
„Hmm, chyba jeszcze pani tutaj nie widziałem… ale twarz wydaje mi się dziwnie znajoma.”
Kobieta uśmiechnęła się i odwróciła w jego stronę.
– „Nazywam się Michelle, proszę pana.
Zaczęłam tu pracować niedawno.
Miasto jest dość małe… może widział mnie pan gdzieś wcześniej.
Ale przeprowadziłam się tutaj dopiero dwa tygodnie temu.”
– „Jestem Caleb,” powiedział, dręczony podejrzeniem.
„Michelle, nie rozumiem, dlaczego mam takie dziwne uczucie, gdy na panią patrzę… ale może ma pani rację,” dodał, sięgając po filiżankę kawy, tylko po to, by przypadkowo ją rozlać na laptopa.
– „Cholera… znowu!” krzyknął Caleb, szybko się odchylając.
– „Proszę się nie martwić, proszę pana… posprzątam,” powiedziała Michelle, odkładając mop i podchodząc pospiesznie do jego biurka, by wytrzeć bałagan.
Podwinęła rękawy i zaczęła przecierać laptopa szmatką.
Wtedy wzrok Caleba zatrzymał się na nietypowej bliźnie na jej lewym ramieniu.
– „Gotowe… laptop jest czysty!” powiedziała Michelle, odwracając się do Caleba.
– „Ta blizna… J-jak ją pani zdobyła?” zapytał blady.
– „Och, ta blizna…?
Cóż, wyda się to panu dziwne.
Ale nie pamiętam niczego, co wydarzyło się ponad 20 lat temu.
Mam amnezję… nawet nie pamiętam swojego imienia.
Kiedy zobaczyłam imię ‘Michelle’ na billboardzie, przyjęłam je jako swoje… i nie mam żadnych wspomnień o tym, jak zdobyłam tę bliznę.”
Serce Caleba zaczęło bić szybciej.
– „A pani rodzina… i przyjaciele?” zapytał, patrząc na owalną bliznę na jej lewym ramieniu.
– „Nie mam nikogo!” powiedziała smutno.
„Nikt przez te wszystkie lata mnie nie szukał…
Nawet kiedy byłam w szpitalu.
Prowadziłam wędrowne życie i w końcu znalazłam pracę tutaj.”
Dziwne uczucie przeszyło Caleba.
Wygląd i blizna Michelle sprawiały, że zaczął wierzyć w dziwną teorię.
– „Michelle, może mi pani nie uwierzy.
Ale jest pani bardzo podobna do mojej zmarłej matki, którą widziałem tylko na starym zdjęciu,” wyznał.
– „Co? Wyglądam jak pańska zmarła matka? O Boże… naprawdę?” Michelle zamarła.
– „Tak… wygląda pani niemal identycznie jak moja mama… zmarła 28 lat temu, według tego, co mówił mój ojciec,” odpowiedział Caleb.
„Miała dokładnie taką samą bliznę.
Wiem, że to brzmi szalenie, ale czy moglibyśmy pójść do szpitala na test DNA?
Nie wiem, czemu to mówię… ale coś mnie niepokoi.
Coś się nie zgadza… i chcę się dowiedzieć, czy istnieje jakaś szansa…”
Michelle zastanawiała się przez chwilę.
Sama była ciekawa, czy istnieje jakaś więź między nimi, i zgodziła się zrobić test razem z nim.
W drodze do szpitala w powietrzu unosiła się przytłaczająca cisza.
Z jednej strony Caleb był niespokojny z powodu możliwości pozytywnego wyniku.
Wiedział, że będzie musiał zmierzyć się z wieloma prawdami, jeśli Michelle okaże się być jego biologiczną matką.
Po dotarciu do szpitala Caleb poprosił pielęgniarkę o jak najszybsze wykonanie testu macierzyństwa.
W poczekalni Caleb zapytał Michelle:
– „Jaka jest ostatnia rzecz, którą pamiętasz ze swojej przeszłości, Michelle?”
– „Pamiętam, że obudziłam się w lesie.
Drwal powiedział, że znalazł mnie dryfującą w rzece… a potem był szpital… gdzie lekarze powiedzieli mi, że mam amnezję.
I od tego czasu – nowe życie!”
W tym momencie podeszła pielęgniarka i wręczyła Calebowi teczkę.
– „Prawdopodobieństwo macierzyństwa… 99,99%!” wykrzyknął Caleb, czytając.
„To oznacza… Ty jesteś MOJĄ MAMĄ!”
Michelle zadrżała, a Caleb ją objął i zaczął płakać.
– „Ty jesteś moją mamą, Michelle!”
Jeśli spodobała Ci się ta historia, nie zapomnij podzielić się nią ze swoimi znajomymi!
Razem możemy nieść dalej emocje i inspirację.
