Kiedy Alex oświadczył się mi, pomyślałam, że to najpiękniejszy moment w moim życiu.
Zaplanował romantyczny weekend w przytulnej górskiej chacie, z kolacjami przy świecach i zapierającymi dech widokami.
To było jak z bajki.
W ostatnią noc, gdy staliśmy na zewnątrz pod niebem pełnym gwiazd, ukląkł i wyjął delikatne aksamitne pudełko.
Moje serce biło jak szalone.
Wyobrażałam sobie ten moment tak wiele razy, ale nic nie mogło się równać z rzeczywistością.
„Sophie, wyjdziesz za mnie?” zapytał, a jego głos był pełen tego, co uważałam za miłość.
Łzy napłynęły mi do oczu, a ja westchnęłam: „Tak!”
Założył pierścionek na mój palec, a ja wpatrywałam się w niego, oczarowana.
Piękny diament w klasycznym, ponadczasowym wydaniu.
Pasował idealnie.
Kolejne tygodnie były pełne ekscytacji.
Nie mogłam przestać podziwiać pierścionka, wyciągając rękę, by zobaczyć, jak światło łapie diament.
Ale potem wydarzyło się coś dziwnego.
Na brunchu z przyjaciółmi Alexa jedna z kobiet – Julia – zauważyła pierścionek i pobladła.
„To… piękny pierścionek,” powiedziała, a jej głos zabrzmiał dziwnie napięcie.
„Dziękuję! Alex sam go wybrał,” powiedziałam, uśmiechając się.
Julia zawahała się, po czym wymusiła ciasny uśmiech.
„Tak. Ma dobry gust.”
Jej reakcja zaniepokoiła mnie.
Później tego wieczoru, ciekawość wzięła górę.
Zrobiłam coś, czego nigdy bym się nie spodziewała – przejrzałam stare posty Julii na Instagramie.
Moje serce niemal stanęło, kiedy to zobaczyłam.
Zdjęcie z ubiegłego roku: ręka Julii ozdobiona moim pierścionkiem.
Ta sama delikatna obrączka, ten sam rodzaj diamentu.
Opis brzmiał: „Na zawsze i zawsze. 💍”
Zimny dreszcz przeniknął przez moje ciało.
Czy Alex… czy on oświadczył się jej wcześniej?
Kliknęłam w komentarze.
Nie było żadnych odpowiedzi od Alexa, ale kilku znajomych pogratulowało jej.
Z trudem zebrałam się na odwagę i tego wieczoru skonfrontowałam Alexa.
„Dlaczego Julia ma zdjęcie mojego pierścionka zaręczynowego na swoim Instagramie?”
Jego twarz straciła kolor.
„Sophie, mogę to wyjaśnić.”
„To wyjaśnij.”
Westchnął, pocierając kark.
„Ja… oświadczyłem się Julii w zeszłym roku. Ale ona powiedziała ‘nie’. Byłem zdruzgotany, i nie mogłem zmusić się, by oddać pierścionek. Kiedy oświadczyłem się tobie, pomyślałem—”
„Pomyślałeś co? Że nigdy się nie dowiem?”
Mój głos drżał od zdrady.
„To nic nie znaczyło! Pierścionek po prostu leżał tam, a ja—”
„Nie mogłeś nawet kupić mi mojego własnego pierścionka? Dałeś mi resztki swojej nieudanej zaręczyny?”
Ta myśl sprawiała, że było mi niedobrze.
Pierścionek, który wydawał się taki wyjątkowy, teraz palił mnie na palcu.
Zerwałam go i rzuciłam w niego.
„Zasługuję na coś lepszego.”
Alex błagał mnie, żebym się zastanowiła, ale jak mogłam?
Miłość nie jest zbudowana na recyklingu cudzych wspomnień.
A propozycja nie jest prawdziwą niespodzianką, gdy pierścionek to odrzucenie kogoś innego.
Odeszłam tej nocy.
I po raz pierwszy od tygodni moja ręka była lżejsza – ale moje serce było silniejsze.
